Ukrainan sota / War in Ukraine / Война на Украине

 Eilen tuli täyteen kaksi vuotta Venäjän aloittamasta sodasta Ukrainassa. Palautellaan mieleen mitkä olivat tunnelmat silloin.

Hyökkäystä tavallaan oli osattu odottaa Venäjä oli tuonut rajoille 240 000 sotilasta "harjoittelemaan". Sodan merkit olivat selvät, mutta useimmat taisivat pitää "harjoituksia" yhtenä uutena kiristyskeinona länttä ja Ukrainaa vasteen.

Kun joukot sitten vyöryivät rajan yli, niin se kuitenkin yllätti vaikka sitä oli osattu odottaa. Minun muistikuvani lähipäiviltä. Olin junassa tuttavan kanssa, jolla oli sukulaisia Kiovassa. Hän sai puhelun ja naama vakava piteli luuria korvaa vasten. Puhelun loputtua kysyin mikä on. Puhelu oli sukulaisnaiselta, joka istui pommisuojassa jonkin vanhan rakennuksen kellarissa ja itkien valitti pelkoaan puhelun välityksellä. 

Seuraavalla viikolla olin yhteydessä venäläisiin työkavereihini Venäjällä.  Pari, joiden kanssa pystyi puhumaan muuta kuin työasioita, oli järkyttyneitä ja häpeissään tästä Venäjän hyökkäyksestä. Kuulin äänestä, että järkytys oli aitoa. Jostain ihme syystä yritin lohduttaa heitä joillakin typerillä lauseilla. Näin jälkikäteen tunnen itseni typeräksi.  

Pari muuta puhelua, jotka hoitaisin nyt eri tavalla liittyivät propagandaan. Tuli puhetta propagandasta. Yritin varovaisesti vihjata että Venäjän TV:n tiedot eivät välttämättä pidä paikkansa. Venäläisten vastaukset olivat tyyliin "voi olla, mutta sama se on teillä". Silloin myöntelin, vaikka mielessäni mietin miten selittää eron valtiojohtoisen diktatuurin ja demokraattisen valtion propagandan välillä. Varmasti molemmat harrastavat sitä, mutta ovat skaalan eri päissä. Nyt, jos joku ottaa asian puheeksi, niin olen paremmin varustautunut.  

Sodan alussa mietittiin pitäisikö venäläisten pääsy Suomeen estää. Silloin ajattelin, että täysin typerä ajatus. Annetaan venäläisille mahdollisuus matkailla täällä, niin he näkevät sen toisenkin todellisuuden. Samoin ajattelin, että propagandalla on vaikutusta vain ihmisiin, jotka eivät osaa muita kieliä eikä käyttää Internetiä.  Kuinka väärässä olinkaan. On ihmisiä, jotka osaavat muitakin kieliä ja osaavat hakea tietoa Internetistä, toistavat valtion propagandan sanomaa. Koskee myös joitakin Suomessa asuvia. Ehkä tämä oli järkyttävintä minun kannaltani.

English: Yesterday marked two years since the beginning of the war in Ukraine initiated by Russia. Let's recall what the feelings were back then.

The attack was somewhat expected as Russia had brought 240,000 soldiers to the borders for "training." The signs of war were clear, but most regarded the "exercises" as a new form of pressure against the West and Ukraine.

When the troops then surged across the border, it still surprised, despite being expected. My memories from those days: I was on a train with an acquaintance who had relatives in Kiev. They received a call, and with a serious expression, held the phone to their ear. After the call ended, I asked what was wrong. It was a relative sitting in a bomb shelter in the basement of an old building, crying and expressing fear over the phone.

The following week, I contacted my Russian colleagues in Russia. A couple with whom I could discuss things other than work were shocked and ashamed of Russia's attack. I could hear from their voices that the shock was genuine. For some reason, I tried to comfort them with some foolish phrases. Looking back, I feel foolish myself.

A couple of other calls, which I would handle differently now, were related to propaganda. The topic turned to propaganda. I cautiously hinted that the information from Russian TV might not be accurate. The Russians' responses were like, "It might be, but it's the same with you." I nodded then, although in my mind, I pondered how to explain the difference between propaganda from a state-led dictatorship and a democratic state. Surely, both engage in it, but they are at different ends of the spectrum. Now, if someone brings up the topic, I am better prepared.

At the beginning of the war, there was discussion about whether to prevent Russians from entering Finland. At that time, I thought it was a completely stupid idea. Let the Russians travel here; they will see another reality. I also thought that propaganda only affects people who don't speak other languages and don't use the internet. How wrong I was. There are people who speak other languages and know how to seek information online but still echo the state propaganda message. This also applies to some living in Finland. Perhaps this was the most shocking realization for me.

Russian: Вчера исполнилось два года с начала войны в Украине, начатой Россией. Вспомним, какие чувства были тогда.

Атаку, в какой-то мере, ожидали, так как Россия привела на границу 240 000 солдат для "тренировок". Признаки войны были очевидны, но большинство считали "учения" новым способом давления на Запад и Украину.

Когда войска затем перешли границу, это все равно удивило, хотя и было ожидаемо. Мои воспоминания тех дней: я был в поезде с знакомым, у которого были родственники в Киеве. Он получил звонок и серьезным выражением лица приложил телефон к уху. После окончания звонка я спросил, что случилось. Это был родственник, сидящий в бомбоубежище в подвале старого здания, плачущий и выражающий страх по телефону.

На следующей неделе я связался со своими российскими коллегами в России. Пара, с которой я мог разговаривать не только о работе, была шокирована и стыдилась атаки России. Я мог слышать по их голосам, что шок был подлинным. По какой-то причине я пытался утешить их глупыми фразами. Оглядываясь назад, я чувствую себя глупцом.

Еще пара звонков, которые я бы обработал по-другому сейчас, были связаны с пропагандой. Речь зашла о пропаганде. Я осторожно намекал, что информация с российского телевидения может быть неточной. Ответы россиян были типа "может быть, но у вас так же". Тогда я кивнул, хотя в душе размышлял, как объяснить разницу между пропагандой государственного диктатуры и демократического государства. Конечно, оба занимаются этим, но они на разных концах спектра. Теперь, если кто-то поднимает эту тему, я лучше подготовлен.

В начале войны обсуждался вопрос о том, следует ли запретить россиянам въезд в Финляндию. Тогда я подумал, что это совершенно глупая идея. Пусть россияне едут сюда; они увидят другую реальность. Я также думал, что пропаганда влияет только на людей, которые не говорят на других языках и не пользуются интернетом. Как я ошибался. Есть люди, которые говорят на других языках и умеют искать информацию в интернете, но все равно повторяют государственное пропагандистское сообщение. Это также относится к некоторым, живущим в Финляндии. Возможно, это было самым шокирующим осознанием для меня.